Aan het begin van het nieuwe millennium is een aantal maatschappelijke problemen zichtbaar geworden, die niet langer kunnen worden begrepen vanuit gangbare begrippen en categorieën. Voorbeelden hiervan zijn het verschijnsel zinloos geweld en de spanning tussen religie en cultuur.
In een zevental nauw met elkaar samenhangende essays maakt de filosoof Ad Verbrugge inzichtelijk dat de problemen waarmee de postmoderne westerse samenleving kampt, kunnen worden begrepen als uitingen van een cultuur op drift. Steunend op filosofen uit de westerse traditie onder wie Aristoteles en Hegel, Heidegger en Fukuyama kritiseert hij het discours dat de laatste decennia in politieke en maatschappelijke discussies de overhand heeft. Zijn toon is nu eens beschouwelijk en nuchter, dan weer heftig en betrokken, maar steeds wordt getracht de vele kanten van de onderwerpen toegankelijk en verhelderend voor het voetlicht te brengen. Meer dan eens neemt Ad Verbrugge duidelijk stelling in het maatschappelijke debat dat gaande is of volgens hem plaats dient te vinden.
De essays hebben telkens een actuele gebeurtenis als uitgangspunt, zoals stille tochten rond zinloos geweld, de opkomst van Pim Fortuyn, de aanval op het wtc, de oorlog tegen het Irak van Saddam Hussein en de Europese grondwet. Ze zijn geschreven voor een breed publiek, maar tegelijk zijn ze in hun filosofische gehalte ook prikkelend voor wie filosofisch en/of sociologisch onderlegd is.
